قصيدة / جليس البار
الفئه / عاميه
كلمات / ناصر طاهر احمد
****************************************كان فى راجل أسمه
عكاشه
يزرع ورد فى قصر
الباشا
عم عكاشه ده كان
غلبان
قاعد واقف مش
تعبان
أصل الباشا كان أعمى
القلب
بس حنين اوى ع
الكلب
يعنى عكاشه ان مات م
الجوع
مش راح يسأل فى
الموضوع
شوفنا الباشا وحيد فى
القصر
يسهر ليله ينام
للعصر
ليله ده فجر وسكر
ياناس
خلى العمر ده كله فى
كاس
عم عكاشه يقول
للباشا
ليه فى الدنيا تعد
ذنوب
لازم تعمل ثوره ياباشا جوه النفس فى يوم
وتوب
جات الفرقه فى يوم
مشئوم
والستات دى بنص
هدوم
كله بيسقط بعد الفجر وع
السجاد
الاالباشا الكاس فى ايده وكانه
عناد
وكمان ست جليسة
بار
ومعاه جوزها ده مسخه
وعار
نامت مسكه الكاس فى
ايدها
راحت دنيا جديده
عليها
كله يصحى فى ست
الهانم
بس الروح دى فى أيد
الدايم
عم عكاشه ده كان
مذهول
ماللى بيحصل مش
معقول
ماتت مسكه فى ايدها
الكاس
كانت عبره لكل
الناس
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق